Identiteit:
doen of zijn?
Onze identiteit wordt niet bepaald door wat we doen. Wat we doen wordt bepaald door wie we zijn.
En toch richten de meeste mensen zich vooral op wat ze doen: het is gewoon makkelijker om te praten over doe-dingen dan over zijn-dingen. Op de vraag “hoe gaat het met je?” zullen niet veel mensen direct iets laten zien van hun zijn, maar eerder van hun doen.
Ik las onlangs de prospectus van de master-opleiding van een vooraanstaand Nederlands conservatorium. Het was al snel duidelijk dat de vorming van artistieke identiteit, visie, eigenheid, originaliteit, persoonlijke zeggingskracht, etc. etc. als essentieel wordt beschouwd.
Ik vind het interessant om te zien dat op veel muziekopleidingen er een zware focus wordt gelegd op de doe-dingen: het vergroten van de vaardigheden, het optimaliseren van de omstandigheden, het fijnslijpen van de techniek en muzikaliteit. Vreemd is dat niet: je wordt geacht meester te zijn over je instrument of stem.
Maar hoe ontwikkel je visie? Hoe word je authentieker als muzikale persoonlijkheid? Dat lukt je niet door harder te gaan studeren. Je zult je aandacht moeten verleggen van doen naar zijn.
Ik vind dat super interessant. Ook in contact merk ik dat er meer verbinding en diepgang ontstaat als het onderwerp wordt verlegd naar aspecten als waarden, overtuigingen, identiteit of zingeving.
